بررسی ، تحلیل و پیشنهاد نظام شهری بهینه برای استان خراسان شمالی

به طور کلی دستیابی به اهداف توسعه اقتصادی – اجتماعی ،با مشکلات محدودیت ها و تنگناهای بسیاری مواجه بوده که بدون برخورد اصولی و آگاهانه با آنها پیشبرد توسعه در سطوح ملی میسر نخواهد بود.برخورد اصولی و منطقی با تنگناها و محدودیت های فراروی توسعه ملی ، تنها با نگرش همه سوی نگر و مبتنی بر مبانی و روشهای اندیشیده و پذیرفته شده ی برنامه ریزی و در جهت به کارگیری و اعمال سیاست های آگاهانه به منظور بارور ساختن ظرفیت ها و پتانسیل های موجود،امکان پذیر خواهد بود. براین اساس تحلیل نظام شهری در (مقیای منطقه ای)مرحله ای از مطالعات شهری است که بستری مناسب برای برنامه ریزی نظام شهری در سطوح برنامه ریزی های ملی و منطقه ای فراهم می آورد و با شناخت روابط بین سکونتگاه ها در پهنه سرزمین می توان جهت دستیابی به اهداف توسعه ملی گامی به جلو برداشت . امروزه مساله عدم تعادلهای منطقه ای در فضای ملی که پیامد آن شکل گیری یک نظام شهری ناکارامد و از هم گسیخته بوده که مشخصه اصلی آن نخست شهری کلان شهرهای بزرگ در مناطق و انبوهی از شهرهای کوچک و روستاهاست ،ضرورت توجه به موضوع نظام شهری و تحلیل آن جهت دستیابی به استرتژی و خط مشی های برخورد با موضوع مورد بررسی را ضروری و اجتناب ناپذیر ساخته است. در این مطالعه سعی بر این بوده است که نظام شهری مورد مطالعاتی (استان خراسان شمالی)را در وضع موجود تحلیل کرده و بر اساس قابلیت ها،پتانسیل های منطقه ای و توانمندیهای محیطی کانونهای شهری به یک سطح بندی مجدد از کانونهای شهری دست پیدا کنیم ،ضمنا اینکه این پژوهش به دنبال شناخت چگونگی استقرار توزیع فضایی جمعیت و پی بردن به تعادلها یا عدم تعادلها در نظام سلسله مراتبی شهرهای منطقه خراسان شمالی خواهد بود.